(See below for English version of this article)

Haar enthousiasme is duidelijk zichtbaar wanneer Valentina* vertelt dat ze bijna naar Mexico vertrekt om daar als PBI veldvrijwilliger te gaan werken. Na een uitgebreid trainingsproces op afstand is het binnenkort tijd om in Mexico te beginnen en de rest van het team in het echt te ontmoeten. Voordat Valentina vertrekt, hebben wij de kans om haar nog even te spreken.

Keuze voor PBI en Mexico

We vragen Valentina hoe ze bij PBI terecht is gekomen, en waarom ze voor PBI heeft gekozen. Ze legt uit dat ze wist dat ze graag in Latijns-Amerika wilde werken: “er zijn zo veel dingen die je dan kunt doen en ik was bang dat het heel erg als ‘voluntourism’ zou zijn, dat je de lokale gemeenschap niet écht ondersteunt en op een manier die misschien paternalistisch is. Dat zou ik niet willen.” Tijdens haar vorige werk met mensenrechtenverdedigers van over de hele wereld in Nederland kwam ze voor het eerst in aanraking met PBI. Valentina: “Ik zag dat PBI niet-inmenging en geweldloosheid als belangrijke doelen heeft. Alle doelen en waarden van PBI trokken mij aan. Het gaat om hoe je kunt ondersteunen zonder die grens te overschrijden. Dat is de belangrijkste reden dat ik me voor PBI heb aangemeld.”

Ook in haar keuze om zich aan te melden voor de positie in Mexico heeft Valentina’s vorige werk een rol gespeeld. Daarin werkte ze een aantal maanden samen met een mensenrechtenverdediger uit Mexico, die veel vertelde over het land en de ervaringen daar. Dit wekte haar interesse om daar naartoe te gaan en mensenrechtenverdedigers te ondersteunen die vergelijkbaar werk doen. Daarnaast heeft ze ook veel inspirerende werken van Mexicaanse auteurs gelezen en is ze erg geïnteresseerd in migratie die plaatsvindt in en om Mexico. Ze legt uit dat ze graag een manier wilde vinden om ook te werken in iets dat daaraan gerelateerd is.  

Selectie en training

Voordat ze er zeker van was dat ze aan het werk kon als veldvrijwilliger, heeft Valentina het selectie- en trainingsproces van PBI Mexico doorlopen. Ze vertelt dat dit best lang was, wat betreft de tijd die eroverheen is gegaan. Valentina: “Ik had me aangemeld in november, en vlak daarna sloot de aanmelding. Toen nodigden ze me uit voor een interview in december. In het interview stelden ze allerlei vragen, over situaties zoals hoe je omgaat met wonen met mensen die je niet kent, en met wie je zowel werkt als woont. Wat als je niet met elkaar overweg kunt? Vragen waarvan ik niet had verwacht dat ze die zouden stellen, heel context-specifiek.”

De volgende stap in het proces vond voor haar plaats in maart. Dit bestond uit het lezen van meerdere werkboeken over verschillende onderwerpen die te maken hebben met het werk van PBI. Valentina vertelt hierover: “zo krijg je een breder beeld van wat PBI doet in Mexico, en daar reflecteer je dan op. Het is heel interessant, je leert zo veel”. Naast een groepsopdracht met de andere aankomende veldvrijwilligers zaten bij de werkboeken ook specifieke vragen om te beantwoorden en reflecties om te schrijven: “er zat heel veel reflectie in, wat erg behulpzaam was. Dan denk je echt na over of dit is wat je wilt doen.”

“Aan het eind van de trainingsweek hadden we allemaal het gevoel dat we elkaar kenden. Ik herinner me dat ik dacht, ik wil jullie allemaal in het echt ontmoeten!”

Online trainingsweek

Een paar weken daarna, in mei, vond vervolgens de online trainingsweek plaats. Deze duurde negen dagen, inclusief één pauzedag, “wat best lang is, maar het was zo interessant dat het niet zo voelde”. Elke dag waren er twee sessies, en voor sommige activiteiten werd de groep opgesplitst in teams. Valentina: “zo krijg je ook de mogelijkheid om te praten met de verschillende mensen die je online ontmoet. Aan het eind hadden we allemaal het gevoel dat we elkaar kenden. Ik herinner me dat ik dacht, ik wil jullie allemaal in het echt ontmoeten!”

Gedurende de week was er ook een één-op-één gesprek met iemand van de trainingscommissie van PBI Mexico. Daarin spraken ze over hoe het ging, welke verwachtingen ze had, en welke eventuele voorkeuren voor de locatie in Mexico. Valentina vertelt verder: “en ze geven je dan ook feedback, wat zij vinden van hoe het gaat in die trainingsweek. Dat is ook heel behulpzaam! Want je doet gewoon je best, maar je weet niet wat zij van je verwachten.” Na dit gesprek waren er nog meerdere dagen waarin de feedback meegenomen kon worden en waarin eventuele andere vragen nog gesteld konden worden.

Valentina legt uit dat in de trainingsweek ook duidelijk werd gemaakt dat het belangrijk is dat zij en de anderen ook PBI kiezen, niet alleen andersom. De trainingscommissie wilde er zeker van zijn dat de aankomende veldvrijwilligers een goed gevoel hebben bij wat ze uiteindelijk gaan doen, en “dat je je onderdeel van het team voelt”, aldus Valentina. Dat was voor haarzelf in ieder geval wel het geval, “dus ik hoopte echt dat ze me zouden aannemen.”

Daarnaast heeft Valentina in het trainingsproces nooit het gevoel gehad dat het een competitie was. “Vooral in de trainingsweek had ik niet het gevoel dat iemand daar probeerde om de anderen te overtreffen of meer te spreken dan anderen.” Ze omschrijft het dan ook als een heel fijne ‘safe space’. In de training realiseerde ze zich ook dat de organisatie zich echt houdt aan de waarden van PBI die haar in eerste instantie zo aanspraken. Verder viel haar op dat er tijdens de training veel gefocust werd op het welzijn van veldvrijwilligers, wat ze als heel positief ervaart: “het is goed om te weten dat ze het welzijn van vrijwilligers prioriteit geven. Dit is ook een reden waarom ik graag wil gaan.”

“Het is heel uniek om ergens te werken vanwege de waarden ervan. Dat is de basis van dit alles.”

Verwachtingen

We zijn ook benieuwd waar Valentina het meest naar uitkijkt op dit moment. Daarover vertelt ze: “Ik denk dat de mogelijkheden die ik zal krijgen om ‘on the ground’ te zijn heel unieke ervaringen zullen zijn, dus daar kijk ik echt naar uit.” Tijdens de training is duidelijk gemaakt dat een groot deel van het werk zich ook op kantoor afspeelt, dus ze kijkt in het bijzonder uit naar de momenten waarop ze ‘in het veld’ kan zijn. Daarnaast ziet ze er ook naar uit om haar andere collega’s te ontmoeten en van hen te leren. Dat laatste geldt overigens voor de gehele ervaring, waarvan ze heel veel verwacht te leren. Valentina: “ook in persoonlijke ontwikkeling, naast alle andere dingen. Dat is iets waarvan ik zeker ben dat deze ervaring iedereen zou brengen.”

Zijn er ook dingen waar ze minder naar uitkijkt? Een beetje grijnzend zegt Valentina: “ze vertellen ons steeds dat het samenwonen met de anderen het moeilijkste is”. Ook al denk je van tevoren dat het geen probleem zal zijn, je gaat momenten hebben waarop je botst met iemand, is de boodschap. “Ga er maar niet van uit dat jij dit niet zult hebben, het gaat gebeuren”, vat Valentina het samen. Later voegt ze nog lachend toe: “één ding waar ik wel een beetje zenuwachtig voor ben, is moeten koken voor iedereen. Ik kook wel, maar voor zes mensen…”

Komende tijd

Voordat het echt gaat beginnen en Valentina naar Mexico kan vertrekken, moeten nog een paar laatste praktische zaken geregeld worden. Daarnaast probeert ze vooral tijd door te brengen met familie en vrienden in Nederland. Wanneer ze in Mexico aankomt, zal er eerst nog een week met meer diepgaande training zijn. Vervolgens zal ze beginnen op de locatie waar zij bij is ingedeeld: “dan zullen de mensen daar je verder trainen en vertellen wat er gaande is, waar ze aan werken.”

Advies voor anderen

Op de vraag of ze advies heeft voor anderen die overwegen om zich aan te melden als veldvrijwilliger, heeft Valentina een duidelijk antwoord: “ook al lijkt het misschien een lang proces, blijf ermee doorgaan! Want je zult er misschien achter komen dat dit precies is wat je wil doen. Toen ik in de training met de andere vrijwilligers sprak, merkte ik dat iedereen zo gelijkgestemd was, ik had niet verwacht dat dat zou gebeuren. Dat ik het gevoel had dat we zo veel gemeen hebben, en we kennen elkaar nog niet eens. Omdat we deze gemeenschappelijke interesses hebben die mensen echt samenbrengen.” Dit is ook iets waar ze erg naar uitkijkt: “het is heel uniek om ergens te werken vanwege de waarden ervan. Dat is de basis van dit alles.”

Als we aan het eind van het gesprek vragen of Valentina nog iets wil toevoegen, concludeert ze: “het lijkt me als geheel een heel unieke ervaring die ongetwijfeld heel veel brengt voor iedereen die het meemaakt. En het lijkt misschien intens om te doen voor een jaar, maar ik ben ervan overtuigd dat met intensiteit ook veel goeds komt!”

* Valentina is niet haar haar echte naam. Uit veiligheidsoverwegingen hebben we voor dit artikel een pseudoniem gebruikt.

Wil jij je ook als PBI veldvrijwilliger in Mexico werken? Meld je hier aan vóór 27 augustus 2023!

A conversation with Valentina, prospective PBI field volunteer in Mexico

The excitement is clearly visible when Valentina* tells us that she is about to leave for Mexico to work as a PBI field volunteer. After an extensive remote training process, it will soon be time to start working in Mexico and meet the rest of the team in real life. Before her departure, we get the chance to meet Valentina and hear about her experiences and expectations.

Choice for PBI and Mexico

We ask Valentina how she ended up at PBI, and why she chose to work with PBI. She explains that she knew she wanted to work in Latin America: “then there are so many things you can do and I was worried that it would be very much linked to voluntourism, that you go and you are not really supporting the local community and in a way that may be paternalistic. And I would not want to do that.” She first heard about PBI during her previous work with human rights defenders from all over the world in the Netherlands. Valentina: “I saw that PBI really goes with no interference and non-violence as their main goals. All of the goals and the values of PBI really drew me in. It is like, how can I support without overstepping that line. That is the main reason I applied for PBI.”

Valentina’s previous work also played a role in her choice to apply for the position in Mexico. She spent a few months working with a human rights defender from Mexico, who told her a lot about the country and experiences there. This sparked her interest in going there and supporting human rights defenders who do similar work. In addition, she has also read many inspiring works by Mexican authors and is very interested in migration that takes place in and around Mexico. She explains that she wanted to find a way to work in something related to that as well.

Selection and training

Before she knew that she could become a PBI field volunteer, Valentina went through PBI Mexico’s selection and training process. She tells us that the process was quite lengthy in terms of time. Valentina: “I applied in November, and the application closed quite soon. Then they asked me for an interview in December. In the interview they asked a bunch of questions, for example about situations like how you would handle living with people that you do not know, but that you are both working and living with. What if you do not get along? Really questions that I had not thought that they would ask me, very specific to the context.”

The next step in the process for her took place in March. This consisted of reading several workbooks on various topics related to the work of PBI. Valentina says: “you then get a broader sense of what PBI does in Mexico, and then you reflect on it. The workbooks are really interesting, you learn so much.” In addition to a group assignment with the other prospective field volunteers, the workbooks also included specific questions to answer and reflections to write: “it was very reflective, which was really helpful. Then you really think about whether this is what you want to do.”

“At the end of the training week we all felt like we knew each other. I remember I was like, I want to meet you all in person!”

Online training week

A few weeks later, in May, the online training week took place. It lasted nine days, including a one-day break, “which is quite a long time, but it was so interesting that you did not feel the time pass.” There were two sessions each day, and for some activities the group was split into teams. Valentina: “then you also got to talk to the different people that you were meeting online. At the end we all felt like we knew each other. I remember I was like, I want to meet you all in person!”

During the week there was also a one-on-one meeting with someone from the training committee of PBI Mexico. In this meeting they talked about how things were going, what expectations she had, and if she had any preferences for a location in Mexico. Valentina continues: “and then they give you feedback as well, what they think about how you are doing in that week of training, which is also really helpful! Because you are just trying your best but you do not know what they expect from you.” After this meeting, there were still several days in which the feedback could be taken into account and any other questions could be asked.

Valentina explains that in the training week, it was also emphasized that it is important that she and the others also choose PBI, not only the other way around. The training committee wanted to make sure that the prospective field volunteers feel comfortable with what they will end up doing, and “that you feel part of the team,” as Valentina describes it. She certainly did, “so I was really hoping that they would accept me.”

In the training process, Valentina never had the feeling that it was a competition between her and the other prospective volunteers. “Especially in the training week I did not feel that anyone there was trying to outdo someone else or speak more than other people.” She describes it as a very nice safe space. During the training she also realized that the organization really sticks to the values of PBI that had appealed to her in in the first place. She also noticed that the training focused a lot on the well-being of field volunteers, which she experiences as very positive: “it is good to know that they prioritize the well-being of volunteers. That is another reason why I wanted to go.”

“It is very unique to work somewhere for its values. That is the foundation of it all.”

Expectations

We are also curious to hear what Valentina is looking forward to the most at this point. She replies: “I think the opportunities I will have to go on the ground will really be a unique experience, so I am excited for that.” In the training it was explained that a large part of the work also takes place in the office, so she is particularly looking forward to the moments when she can be ‘in the field’. She also looks forward to meeting her other colleagues and learning from them. The latter also applies to the entire experience, from which she expects to learn a lot. Valentina: “also in terms of personal development, outside of everything. That is something I am pretty sure this will bring to anyone.”

Are there also things that she expects to be particularly challenging? Valentina says, smiling: “they keep telling us that living with the others will be the hardest part.” Even if you think that it will not be a problem, you are going to have moments when you clash with someone, is what they were told. “Do not even think that you will not. It will happen”, Valentina summarizes. She later adds, laughing: “one thing that I am a bit nervous about is having to cook for everyone. I do cook, but it’s for six people…”

Next weeks

Before it all starts and Valentina leaves for Mexico, she still needs to arrange a few practical things. Besides that, she mainly tries to spend time with family and friends in the Netherlands. When she arrives in Mexico, there will be another week of more in-depth training. Then she will start at the location she has been assigned to: “then the people there will train you and tell you what is going on in the team, what they are working on.”

Advice to others

When we ask her if she has any advice for other people who consider becoming a field volunteer, Valentina has a clear answer: “even if it may seem like a long process, stick with it! Because you might find that it is exactly what you want to do. When I was talking to the other volunteers in the training, I thought everyone here is so like-minded, I did not think this would happen. That I feel like these people and I have so much in common and we have not even met. Because we have this common interest that really brings people together.” This is also something she very much looks forward to: “it is very unique to work somewhere for its values. That is the foundation of it all.”

At the end of our conversation we ask if Valentina wants to add anything, and she concludes: “it just seems like a really unique experience overall that I am sure brings a lot to anyone that experiences it. And it might seem like an intense thing do to for a year, but I believe that with intensity also comes a lot of good!”

* Valentina is not her real name. For her own safety we have used a pseudonym for this article.

Do you also want to work as a PBI field volunteer in Mexico? Apply here before August 27, 2023!