Elke dag ondernemen meer vrouwen over de hele wereld actie ter bevordering van gelijkheid, vrede en gerechtigheid. Doordat deze vrouwen hun leven wijden aan het verdedigen van fundamentele mensenrechten, veranderen de traditionele genderrollen en machtsstructuren, ongeacht of dit hun bedoeling is of niet. Meer en meer zien deze remarkable women zichzelf als mensenrechtenverdedigers. In het algemeen wordt er gezegd dat vrouwen twee keer zo kwetsbaar zijn, omdat ze vrouw zijn en omdat ze daarnaast mensenrechten verdedigen. Daar staat echter tegenover dat ze worden versterkt door hun vastberadenheid om positieve veranderingen in onze samenlevingen te bewerkstelligen. Om deze reden vieren we het bestaan van deze vrouwen op 29 november.
International Women Human Rights Defenders Day begon in 2005 in Sri Lanka tijdens het eerste internationale overleg over vrouwelijke mensenrechtenverdedigers en het was de eerste publieke erkenning van hun moedige, broodnodige en legitieme werk. In 2013 herhaalde de Algemene Vergadering van de VN deze historische steun voor hun werk, door haar eerste resolutie over vrouwelijke verdedigers goed te keuren. Vrouwelijke mensenrechtenverdedigers worden vaak geconfronteerd met specifiek geweld vanwege hun onvermoeibare inzet bij het nastreven van fundamentele rechten. Naast vergelijkbare risico’s waarmee mannelijke mensenrechtenverdedigers worden geconfronteerd, worden ze ook geconfronteerd met genderspecifieke obstakels. Veel vrouwelijke verdedigers werken in situaties van ongelijkheid en onzekerheid, vanwege ofwel een gebrek aan sociale erkenning, ofwel omdat ze extra huishoudelijke -en zorgtaken hebben, of vanwege een hoog mate van geweld tegen vrouwen.
Vandaar ook International Women Human Rights Defenders Day, om ons eraan te herinneren hoe hard deze vrouwen onze solidariteit nodig hebben en hoe urgent het is om beschermingsstrategieën en hulpmiddelen te promoten en te implementeren die hen in staat stellen hun werk voort te zetten.
De deelname van vrouwen aan de verdediging van de mensenrechten is om vele redenen van cruciaal belang. Ten eerste voeren ze actie om een eind te maken aan genderongelijkheid, stereotypen en stigmatisering. Ten tweede zetten ze zich in om ervoor te zorgen dat vrouwen deel uitmaken van besluitvormingsprocessen en van het openbare en politieke leven. En ten slotte zijn ze het gezicht en de stem van de strijd van miljoenen vrouwen, die verborgen zouden blijven als deze vrouwelijke verdedigers er niet waren om hen te vertegenwoordigen.
We hebben het dan over vrouwen als Indira Ghale, uit Nepal, of Maria Matauta, uit Kenia, die werken met jonge vrouwen in hun land, zodat zij vertegenwoordigers kunnen worden van verandering en huiselijk en seksueel geweld kunnen verminderen. Of Cristina Auerbach, uit Mexico, die een groep vrouwen leidde om te vechten voor een vermindering van het aantal doden in de mijnen. Het gaat dan over Valentina Rosendo Cantú uit Mexico, die een gunstige straf heeft gekregen tegen haar aanvallers en Sandra Alarcón die haar moed erkent. Ook bedoelen we dan Rosa Santamaría, uit Honduras, die plattelandsvrouwen en hun recht op hun territorium en het land dat ze verbouwen, verdedigt. En daarnaast praten we dan over Ninfa Cruz en Cristy Lozano, uit Colombia, die gemeenschappen, en met name vrouwen, hebben ondersteund die in een context van intern gewapend conflict leven.
Let´s stand with these women.
Let’s stand with these women en alle die we nog niet hebben leren kennen, omdat hun werk moet worden erkend en beschermd. Let’s stand with them en laten we andere vrouwen uitnodigen hetzelfde te doen, want solidariteit onder vrouwen is ook een vorm van zelfbescherming. Let’s stand with them en laten we ons bij hen voegen, omdat ze ons nodig hebben, want mensenrechten gelden ook voor vrouwen. Let’s stand with them, want we dromen allemaal van een wereld waarin mensenrechtenverdedigers niet langer nodig zijn.